18 Ağustos 2012 Cumartesi

Bir şeyler oluyor ama en garibinden

Bana büyü yaptılar bence.
Konuşamaz oldum, cümlelerin sonunu getiremiyorum. Böyle garip garip kelimeler üretiyorum falan, adeta TDK'ya bir başkaldırı niteliği taşıyormuş gibi.

Kitap okudukça kafayı sıyırıyorum, derdimi anlatamıyorum.
Müzik dinledikçe kafayı sıyırıyorum, kendimi unutuyorum.

Okumasam, dinlemesem diyeceğim; yok olmuyor. Onlar olmayınca nefes alamayacakmışım gibime geliyor. Henüz onlardan ayrı kalmadım, çünkü nefessiz kalıp ölme ihtimali düşünerekten onları bırakmıyorum.
Kitaptaki karakterlere aşık oluyorum; meselaa David. Neyse.
Şarkının -klibin- anlattığı insanlara acıyorum; mesela Turn the page klibindeki kadın. Bak yine aklıma geldi, efkarlandım.

Bak yine anlatamadım derdimi. Olsun, ben biliyorum derdimi.
Bi dakika ya, benim derdim vardı da ben mi bilmiyordum acaba? Ben düşüneyim bi en iyisi.